Dag 19: maar buurman, .....

Het is nog dag 18 als we allebei wakker worden van de buurvrouw, die rond half 12 meer decibellen produceert dan Venus Williams tijdens een potje tennis. Ruim een half uur hebben we kunnen meeluisteren. Dat is dan weer een nadeel van een huis waarbij je het idee hebt dat je buiten slaapt. 'S morgens bij het ontbijt zien we een stel zitten waarvan de dame meer uit plastic en botox bestaat dan uit water en we komen niet meer bij van lachen. Komt aardig overeen met vannacht.. hoe stereotype wil je het hebben.

We eten ons ontbijt op en huren fietsen bij de accommodatie, om naar het national Parc zo'n 8 kilometer verderop te gaan. De fietsen zijn erg laag en klein en na ongeveer 300 meter voelt Evelien haar knie al. We besluiten het nog even te proberen tot een stukje strand ongeveer een kilometer verderop waarover de eigenaar had verteld. Dit was ver genoeg en het strand was niet veel beter dan waar we gisteren zaten, dus zijn we meteen terug gegaan naar de accommodatie. We vertellen het probleem, leveren de fietsen in en krijgen ons geld terug. Omdat het redelijk zonnig is en de thermometer al boven de 30 graden staat, zien we af van het Parc en het strand. We duiken in onze hangmat dat in de schaduw hangt en hebben een heerlijk ontspannen dag. Vanavond hebben we gegeten bij het restaurant waar we eergisteren ook zijn geweest. Ondanks de hele vis inclusief ogen op Martijns bord hebben we heerlijk gegeten. We hebben de spullen al gepakt, zodat we morgen alleen nog hoeven te ontbijten en dan meteen richting San José kunnen rijden voor het laatste hotel van onze reis. Hopelijk zijn we daar op tijd, zodat we ruime stoelen voor het vliegtuig terug kunnen inchecken.